Działka budowlana przewidziana pod zabudowę powinna mieć zapewnioną możliwość przyłączenia uzbrojenia samej działki lub bezpośrednio budynku do sieci kanalizacyjnej. W razie braku warunków do takiego przyłączenia działka może być wykorzystana pod zabudowę tylko pod warunkiem zastosowania zbiornika bezodpływowego na nieczystości ciekłe lub przydomowej oczyszczalni ścieków. W dniu 9.08.2022 r. zmianie uległy przepisy dotyczące wymagań, jakie ustawodawca stawia właścicielom nieruchomości, którzy chcą zrealizować powyższe inwestycje. Z tym dniem zmieniły się jednak również regulacje dotyczące obowiązków gmin, w tym związane właśnie z przydomowymi oczyszczalniami ścieków.

1. Definicja pojęcia nieczystości ciekłych

Z dniem 9.08.2022 r., na podstawie przepisów ustawy z 7.07.2022 r. o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw – dalej nowelizacja – zmienione zostały m.in. przepisy ustawy z 13.09.1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach – dalej u.u.c.p.g. W szczególności znowelizowano art. 2 ust. 1 pkt 1 u.u.c.p.g. – rozszerzono zakres pojęcia nieczystości ciekłych przez objęcie tym określeniem także ścieków gromadzonych w osadnikach w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków. Zgodnie ze zmienionym brzmieniem powyższego przepisu pod pojęciem nieczystości ciekłych należy bowiem rozumieć ścieki gromadzone przejściowo w zbiornikach bezodpływowych lub osadnikach w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków.

Jak zauważyli autorzy projektu nowelizacji: „W obecnym stanie prawnym wątpliwości budzi kwalifikacja nieczystości znajdujących się w takich osadnikach. W związku z powyższym przedmiotowa zmiana zapewni, że w tym zakresie nieczystości zbierane w takich osadnikach będą kwalifikowane jako nieczystości ciekłe, a nie jako odpady” (uzasadnienie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw, IX kadencja, druk sejm. nr 2262, s. 18).

Zauważ!

Ścieki to wprowadzane do wód lub do ziemi wody zużyte na cele bytowe lub gospodarcze, a ścieki bytowe to ścieki z budynków mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego oraz użyteczności publicznej powstające w wyniku ludzkiego metabolizmu lub funkcjonowania gospodarstw domowych oraz ścieki o zbliżonym składzie pochodzące z tych budynków (art. 16 pkt 61 lit. a i pkt 62 ustawy z 20.07.2017 r. – Prawo wodne – dalej pr. wod.). Co ciekawe, nieczystości ciekłych nie należy do końca utożsamiać ze ściekami, ponieważ nie zawsze są one wprowadzane do wód i do ziemi (np. nieczystości ciekłe są przejściowo gromadzone w zbiornikach bezodpływowych i staną się ściekami dopiero wtedy, gdy zostaną wprowadzone do wód lub do ziemi).

Niemniej nieczystości ciekłe z przydomowych oczyszczalni ścieków spełniają definicję ścieków bytowych w rozumieniu Prawa wodnego. Nieczystości ciekłe z przydomowych oczyszczalni ścieków zaliczają się zatem do większej kategorii nieczystości ciekłych, dla których określono definicję legalną w ustawie o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

2. Po pierwsze – obowiązek właścicieli nieruchomości

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 2 u.u.c.p.g. właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez przyłączenie nieruchomości do istniejącej sieci kanalizacyjnej lub (w przypadku gdy budowa sieci kanalizacyjnej jest technicznie lub ekonomicznie nieuzasadniona) wyposażenie nieruchomości w zbiornik bezodpływowy nieczystości ciekłych lub w przydomową oczyszczalnię ścieków bytowych, spełniające wymagania określone w przepisach odrębnych; przyłączenie nieruchomości do sieci kanalizacyjnej nie jest obowiązkowe, jeżeli nieruchomość jest wyposażona w przydomową oczyszczalnię ścieków spełniającą wymagania określone w przepisach odrębnych.

Uwaga!

Prawidłowe ustalenie możliwości połączenia danej nieruchomości z istniejącą siecią kanalizacyjną nie może ograniczać się wyłącznie do stwierdzenia istnienia tej sieci w pobliżu działki, na której prowadzona będzie inwestycja. Organ administracji architektoniczno-budowlanej powinien, w ramach badania możliwości podłączenia do sieci, poczynić ustalenia w przedmiocie technicznych możliwości tego połączenia, w szczególności zaś ustalić, czy wystarczające będzie wybudowanie samego przyłącza, czy też konieczna będzie rozbudowa sieci. Okoliczność, że w pobliżu nieruchomości posadowiona jest sieć kanalizacyjna, nie oznacza bowiem automatycznie, że zagwarantowane są odpowiednie rozwiązania techniczne do wykonania przyłącza (zob. np. wyrok WSA w Szczecinie z 17.03.2016 r., II SA/Sz 1005/15, LEX nr 2024197).

Podkreślić trzeba, że jeśli powstanie sieć kanalizacji sanitarnej, zbiornik na nieczystości ciekłe trzeba będzie zlikwidować. Zwolnienie od obowiązku przyłączenia do sieci kanalizacyjnej dotyczy bowiem jedynie sytuacji, gdy nieruchomość jest wyposażona w przydomową oczyszczalnię ścieków. W przypadku zatem, gdy właściciel nie wyposażył swojej nieruchomości w przydomową oczyszczalnię ścieków oraz nie wykonuje obowiązku ustawowego związanego z przyłączeniem nieruchomości do istniejącej sieci kanalizacyjnej, organ (wójt, burmistrz, prezydent miasta) zobowiązany jest nałożyć w drodze decyzji nakaz wykonania przyłączenia w myśl art. 5 ust. 7 u.u.c.p.g.

Oprócz powyższego w tym miejscu należy również zwrócić uwagę na znowelizowany z dniem 9.08.2022 r. art. 5 ust. 1 pkt 3a u.u.c.p.g. i art. 5 ust. 1 pkt 3b u.u.c.p.g. Zgodnie z tymi przepisami właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez gromadzenie nieczystości ciekłych w zbiornikach bezodpływowych lub osadnikach w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków i przez pozbywanie się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych oraz nieczystości ciekłych w sposób zgodny z przepisami ustawy i przepisami odrębnymi.

Jak zauważono w uzasadnieniu projektu nowelizacji, ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach nakłada obowiązek wyposażenia nieruchomości w przydomowe oczyszczalnie ścieków (zob. art. 5 ust. 1 pkt 2 u.u.c.p.g.), natomiast akt ten nie reguluje kwestii dotyczących obowiązków właścicieli nieruchomości oraz władz gminy w zakresie pozbywania się nieczystości przetrzymywanych w osadnikach w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków, co w konsekwencji może prowadzić do nieprawidłowości w ich funkcjonowaniu (choć faktycznie przedmiotowe obowiązki są realizowane przez właścicieli nieruchomości, w związku z czym wprowadzenie nowych rozwiązań nie będzie stanowiło nałożenia na obywateli nowych obowiązków). Uzasadniając dokonywane zmiany, zauważono, że zgodnie z przepisami ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach zasady utrzymania czystości i porządku na terenie gminy określa regulamin, będący aktem prawa miejscowego, jednak w obecnym brzmieniu przepisów ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach regulamin ten nie określa zasad dotyczących w szczególności częstotliwości i sposobu pozbywania się nieczystości ciekłych pochodzących z instalacji przydomowych oczyszczalni ścieków.

3. Po drugie – obowiązek gminy

Jak zauważono wyżej, choć ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach nakładała dotychczas na właścicieli nieruchomości obowiązek ich wyposażenia w przydomowe oczyszczalnie ścieków, to jednak nie regulowała ona kwestii dotyczących obowiązków właścicieli nieruchomości oraz obowiązków gminy w zakresie pozbywania się nieczystości przetrzymywanych w osadnikach w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków. Powyższy problem rozwiązuje nowelizacja, która w szczególności w związku z potrzebą uzupełnienia obowiązków gminy o organizację odbierania nieczystości ciekłych z instalacji przydomowych oczyszczalni ścieków zmieniła art. 6 ust. 6 i 7 u.u.c.p.g.

4. Sposób wykonywania obowiązku

Zgodnie z art. 6 ust. 1 u.u.c.p.g. właściciele nieruchomości, którzy pozbywają się z terenu nieruchomości nieczystości ciekłych, oraz właściciele nieruchomości, którzy nie są obowiązani do ponoszenia opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi na rzecz gminy, wykonując obowiązek określony w art. 5 ust. 1 pkt 3b u.u.c.p.g., są obowiązani do udokumentowania w formie umowy korzystania z usług wykonywanych przez:

1)  gminną jednostkę organizacyjną lub przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych lub osadników w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków i transportu nieczystości ciekłych lub

2)  gminną jednostkę organizacyjną lub przedsiębiorcę odbierającego odpady komunalne od właścicieli nieruchomości, wpisanego do rejestru działalności regulowanej, o którym mowa w art. 9b ust. 2  u.u.c.p.g.,

przez okazanie takich umów i dowodów uiszczania opłat za te usługi.

Uwaga!

Jak stanowi art. 6 ust. 6 u.u.c.p.g., w brzmieniu obowiązującym od 9.08.2022 r., gmina jest obowiązana zorganizować odbieranie odpadów komunalnych oraz opróżnianie zbiorników bezodpływowych i osadników w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków w przypadku właścicieli nieruchomości, którzy nie zawarli umów, o których mowa w art. 6 ust. 1 u.u.c.p.g.

Oczywiście sposób, w jaki gmina zorganizuje powyższy odbiór odpadów komunalnych oraz opróżnianie zbiorników bezodpływowych, czy wreszcie opróżnianie osadników w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków, należy tylko do decyzji tej jednostki samorządu terytorialnego. Może ona więc powierzyć te czynności zakładowi będącemu gminną jednostką organizacyjną czy też zawrzeć umowę z przedsiębiorcą wpisanym do rejestru działalności regulowanej, o którym mowa w art. 9b ust. 2 u.u.c.p.g., lub posiadającym zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych lub osadników w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków i transportu nieczystości ciekłych (art. 7 ust. 1 pkt 2 u.u.c.p.g.).

5. Czy i jaki jest czas na dostosowanie się przez gminy do zmian?

W zakresie wprowadzanych zmian istotne są przepisy przejściowe, czyli art. 11 i 12 nowelizacji. Zgodnie z art. 11 nowelizacji rady gmin w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie nowelizacji (czyli od 9.09.2022 r.) dostosują regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 u.u.c.p.g., do zmian wynikających z nowelizacji. Zgodnie z kolei z art. 12 ust. 2 nowelizacji gminy w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie nowelizacji dostosują się do obowiązku, o którym mowa w art. 6 ust. 6 u.u.c.p.g. w brzmieniu nadanym nowelizacją.

Zapamiętaj!

Gminy mają czas do 9.08.2023 r. na dostosowanie się do nowych regulacji związanych z jej obowiązkami w zakresie opróżniania osadników w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków w przypadku właścicieli nieruchomości, którzy nie zawarli umów, o których mowa w art. 6 ust. 1 u.u.c.p.g., jednak do 9.02.2023 r. należy odpowiednio dostosować do zmian regulaminy utrzymania czystości i porządku na terenie gminy.

6. Decyzja dotycząca opłat za opróżnianie osadników w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków

Nie sposób nie zauważyć zmian, które nowelizacja poczyniła w art. 6 ust. 7 u.u.c.p.g. Otóż zgodnie z brzmieniem tego przepisu obowiązującym od 9.08.2022 r. wójt, burmistrz, prezydent miasta wydaje z urzędu decyzję, w której ustala:

1)  obowiązek uiszczania opłat za odbieranie odpadów komunalnych lub opróżnianie zbiorników bezodpływowych lub osadników w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków;

2)  wysokość opłat wyliczonych z zastosowaniem stawek, o których mowa w art. 6 ust. 2  u.u.c.p.g.;

3)  terminy uiszczania opłat, o których mowa w pkt 1;

4)  sposób i terminy udostępniania pojemników, zbiorników bezodpływowych lub osadników w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków w celu ich opróżnienia lub worków w celu ich odebrania.

W przepisie art. 6 ust. 7 u.u.c.p.g. mamy zatem również zmiany wynikające wprost z konieczności uzupełnienia regulacji w związku z odbieraniem nieczystości ciekłych z instalacji przydomowych oczyszczalni ścieków.

Uwaga!

Decyzja, o której mowa w art. 6 ust. 7 u.u.c.p.g., wydawana jest w ramach realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 6 ust. 6 u.u.c.p.g. W konsekwencji decyzja ta jest wydawana przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta z urzędu w sytuacji stwierdzenia faktu niezawarcia przez właściciela nieruchomości umowy o odbiór odpadów komunalnych lub o opróżnianie zbiornika bezodpływowego lub osadnika w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków. Jak wskazał jednak w tym zakresie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 13.10.2009 r., II OSK 760/08, LEX nr 571954, „konieczne jest nie tylko ustalenie, że dany podmiot nie ma zawartej umowy z odpowiednią jednostką uprawnioną do odbioru nieczystości płynnych ze zbiorników bezodpływowych, lecz przede wszystkim istotne jest, czy faktycznie nieczystości płynne w danym zbiorniku bezodpływowym są rzeczywiście gromadzone, co należy w każdej sprawie szczegółowo wyjaśnić”.

Ponadto w tym zakresie warto zwrócić uwagę na wyrok WSA w Kielcach z 10.11.2010 r., II SA/Ke 628/10, LEX nr 753318, w którym stwierdzono, że: „Aby poprawnie odczytać art. 6 ust. 6 u.u.c.p.g., należy zawarte w nim stwierdzenie: «którzy nie zawarli umów, o których mowa w ust. 1», zgodnie z jego treścią odnieść do określenia tych umów zawartego w art. 6 ust. 1 tej ustawy. W świetle sformułowań zawartych w art. 6 ust. 1 natomiast «umową, o której mowa w ust. 1», jest umowa o wskazanej w tym przepisie treści zawarta z właściwym podmiotem, która jest udokumentowana nie tylko przez jej treść, ale również przez dowody płacenia za usługi nią objęte. Przedstawiona wykładnia jest zgodna z celem regulacji zawartej w ustawie o utrzymaniu czystości. Ponieważ celem tych przepisów jest właśnie niezawodne utrzymanie czystości i porządku w gminie, to nie można zwalniać gminy od nałożonego na nią w art. 6 ust. 6 obowiązku zorganizowania opróżniania zbiorników bezodpływowych w sytuacji, gdy właściciele zobowiązani do pozbywania się nieczystości ciekłych w sposób zgodny z przepisami ustawy i przepisami odrębnymi nie wykonują swoich obowiązków w tym zakresie, a tylko zawarli umowy dotyczące korzystania z usług wykonywanych przez zakład będący gminną jednostką organizacyjną lub przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych, których nie realizują. Takie rozumienie art. 6 ust. 6 mogłoby prowadzić do sytuacji w istocie patologicznych i sprzecznych z podstawowymi celami ustawy o utrzymaniu czystości, sprowadzających się do tego, że ani gmina, ani właściciele nieruchomości nie będą pozbywać się odpadów komunalnych, ani nieczystości ciekłych w sposób zgodny z przepisami prawa. Reasumując tę część rozważań należy więc wyrazić pogląd, że obowiązek wydania przez wójta decyzji, o jakiej mowa w art. 6 ust. 7 u.u.c.p.g., powstaje nie tylko w odniesieniu do właścicieli nieruchomości, którzy nie zawarli umów korzystania z usług wykonywanych przez zakład będący gminną jednostką organizacyjną lub przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych, ale również w przypadku właścicieli nieruchomości, którzy wprawdzie zawarli takie umowy, ale nie udokumentowali faktu ich wykonywania dowodami płacenia za usługi w zakresie opróżniania takich zbiorników i transportu takich nieczystości”.

Zauważ!

W decyzji, o której mowa w art. 6 ust. 7 u.u.c.p.g., wójt, burmistrz lub prezydent miasta ustala wysokość opłat wyliczonych z zastosowaniem stawek, o których mowa w art. 6 ust. 2 u.u.c.p.g. Zgodnie z art. 6 ust. 2 u.u.c.p.g. rada gminy określa, w drodze uchwały, górne stawki opłat ponoszonych przez właścicieli nieruchomości za usługi, o których mowa w art. 6 ust. 1 u.u.c.p.g. Zgodnie zaś z art. 12 ust. 1 nowelizacji rady gmin w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie nowelizacji (od 9.08.2022 r.) dostosują uchwały podjęte na podstawie art. 6 ust. 2 u.u.c.p.g. do zmian wynikających z nowelizacji.

Zgodnie z art. 6 ust. 8 u.u.c.p.g. decyzji, o której mowa w art. 6 ust. 7 u.u.c.p.g., nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. Z powyższego wynika, że z jednej strony możliwe jest wykonanie decyzji nieostatecznej (wykonanie decyzji jest niezależne od wniesienia od niej odwołania), a z drugiej – przesądzono o tym, że decyzja ta musi być zaopatrzona w klauzulę natychmiastowej wykonalności, która jest jej obligatoryjnym elementem.

Zgodnie z art. 6 ust. 9 u.u.c.p.g. decyzja wójta, burmistrza lub prezydenta miasta ustalająca obowiązek uiszczania opłat za odbieranie odpadów komunalnych lub opróżnianie zbiorników bezodpływowych lub osadników w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków jest wydawana na okres 1 roku. Takie założenie ustawodawcy oznacza, że właściwy organ wydający decyzję nie ma jakiekolwiek możliwości zmiany ustawowego okresu jej ważności (organ nie ma możliwości jego skrócenia lub wydłużenia). Decyzja wydana na podstawie art. 6 ust. 7 u.u.c.p.g. przestaje zatem obowiązywać po upływie roku, z zastrzeżeniem jednak przedłużenia okresu jej obowiązywania w przypadku zaistnienia okoliczności, o których mowa w art. 6 ust. 10 u.u.c.p.g.

Jak stanowi art. 6 ust. 10 u.u.c.p.g., decyzja, o której mowa w art. 6 ust. 7 u.u.c.p.g., ulega przedłużeniu w drodze decyzji wydawanej z urzędu, na kolejny okres, jeżeli właściciel nieruchomości nie przedstawi, na co najmniej 3 miesiące przed upływem daty obowiązywania decyzji, umowy, w której termin rozpoczęcia wykonywania usługi nie jest późniejszy niż data utraty mocy obowiązującej decyzji.

Obowiązek wydania decyzji o przedłużeniu obowiązywania decyzji ustalającej obowiązek uiszczania opłat za odbieranie odpadów komunalnych lub opróżnianie zbiorników bezodpływowych lub osadników w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków zależy więc od łącznego spełnienia dwóch przesłanek:

1)  pozostawania w obrocie prawnym decyzji ustalającej obowiązek uiszczania opłat (nie można bowiem przedłużyć obowiązywania decyzji, której nie ma już w obrocie prawnym, np. ze względu na upływ okresu jej ważności lub jej skuteczne zaskarżenie),

2)  nieprzedstawienia przez właściciela nieruchomości w ustawowo określonym terminie umowy w przedmiocie korzystania z usług odbierania odpadów komunalnych lub opróżniania zbiorników bezodpływowych lub osadników w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków, spełniającej wymagania co do terminu rozpoczęcia wykonywania usług.

Wydanie przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta decyzji, o której mowa w art. 6 ust. 10 u.u.c.p.g., nie jest zatem uzależnione od wystąpienia innych okoliczności, w szczególności dotyczących podstaw i prawidłowości wydania decyzji, o której mowa w art. 6 ust. 7 u.u.c.p.g. Postępowanie w sprawie przedłużenia obowiązywania decyzji ustalającej obowiązek uiszczania opłat nie toczy się bowiem w granicach sprawy o nałożenie obowiązku, lecz w granicach sprawy nowej, statuowanej przepisem art. 6 ust. 10 u.u.c.p.g. (zob. np. wyrok NSA z 13.10.2020 r., II OSK 1500/20, LEX nr 3068741).

Pamiętaj!

W świetle art. 6 ust. 10 u.u.c.p.g. decyzja wójta, burmistrza lub prezydenta miasta o przedłużeniu obowiązywania decyzji ustalającej obowiązek uiszczania opłat za odbieranie odpadów komunalnych lub opróżnianie zbiorników bezodpływowych lub osadników w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków wydawana jest przez organ z urzędu na kolejny okres, przez który należy rozumieć kolejny (następny) rok.

Wreszcie, zgodnie z art. 6 ust. 12 u.u.c.p.g. do opłat stosuje się przepisy działu III ustawy z 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa – dalej o.p. – z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta. Wskazane odesłanie ma postać stosowania wprost przepisów działu III o.p., zatytułowanego „Zobowiązania podatkowe”, co oznacza konieczność ich stosowania bez jakiejkolwiek modyfikacji ich treści. W tym miejscu warto podkreślić, że w art. 6 ust. 12 u.u.c.p.g. mowa jest o stosowaniu przepisów Ordynacji podatkowej do opłat, a nie do spraw dotyczących ustalenia opłaty za np. opróżnianie osadników w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków (por. art. 6q ust 1 u.u.c.p.g.: „w sprawach dotyczących opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa”).

Stosowanie postanowień działu III o.p. do analizowanych opłat musi następować z uwzględnieniem charakteru zobowiązania z tytułu opłaty za odbieranie odpadów komunalnych lub opróżnianie zbiorników bezodpływowych lub osadników w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków. Obowiązek uiszczania tej opłaty przez właściciela nieruchomości wynika bowiem z decyzji ustalającej obowiązek uiszczania opłaty, co oznacza, że decyzja ta ma charakter konstytutywny. W konsekwencji dopuszczalne jest stosowanie do opłat za odbieranie odpadów komunalnych lub opróżnianie zbiorników bezodpływowych lub osadników w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków tylko tych regulacji działu III o.p., które dotyczą zobowiązań podatkowych powstających w sposób określony w art. 21 § 1 pkt 2 o.p., a więc z dniem doręczenia decyzji ustalającej wysokość tego zobowiązania (z dniem doręczenia wspomnianej decyzji konstytutywnej). A contrario, nie stosuje się do tych opłat przepisów Ordynacji podatkowej odnoszących się wyłącznie do zobowiązań podatkowych powstających z mocy prawa, a więc w sposób określony w art. 21 § 1 pkt 1 o.p.

Nie zapomnij!

Organem odwoławczym od decyzji wydanych przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta w zakresie opłat za odbieranie odpadów komunalnych lub opróżnianie zbiorników bezodpływowych lub osadników w instalacjach przydomowych oczyszczalni ścieków albo decyzji ustalającej obowiązek uiszczania tych opłat oraz decyzji o przedłużeniu obowiązywania decyzji ustalającej obowiązek uiszczania opłat jest właściwe miejscowo samorządowe kolegium odwoławcze.

Źródło: LEX Bursztynowicz Michał